Husus teknolojiye geldiğinde, birçok kullanıcı refleks olarak en yeni çıkan yazılımın her vakit uygun olduğunu varsayıyor. Bunu bilhassa COVID-19 pandemisi başladığından itibaren bağlantı seçeneklerimizi dijitale kaydırdığımızda fark ettik. Herkes farklı görüntü konferans yazılımlarını kullanıyor ve en yeni yazılımın çok daha düzgün olduğu kanısı etrafta dolaşmaya devam ediyor. Buna rağmen geçen hafta sonuçları paylaşılan bir araştırmaya nazaran, pandeminin yarattığı gerilim ve yalnızlığı azaltmadaki en tesirli irtibat teknolojisinin, 1918’deki grip salgınından beri var olan telefon görüşmeleri olduğu belirtildi. Bu teoriye nazaran gerilim ve yalnızlık korkuları ne kadar düşükse, irtibat o kadar sağlıklı yürütülebiliyor.
2020’nin Mayıs ayında ABD’de yaklaşık 2.000 yetişkinin katıldığı bir ankette iştirakçiler, duygusal sıhhatleri ve elektronik aygıt kullanımları hakkında yöneltilen soruları yanıtladı. Anketten sonra yapılan araştırmanın sonuçları, Human Communication & Technology mecmuasında yayımlandı. Özetle sonuçlar; pandemi süreci boyunca arkadaşları ve ailesiyle telefon görüşmeleri üzerinden bağlantı halinde olanların, Zoom üzere yeni araçları kullananlara nazaran daha düşük gerilim ve yalnızlık hissettiklerini ortaya koydu.
Las Vegas’taki Nevada Üniversitesi‘nde İrtibat Çalışmaları Profesörü olan ve bu araştırmayı gerçekleştiren Natalie Pennington, “Yalnızlıkla uğraş için sesli aramaların tesiri hakikaten yüz yüze irtibat kadar oldu. Hatta telefon görüşmeleri, gerilimi yüz yüze bağlantıdan daha fazla azalttı.” dedi. Natalie Pennington ve meslektaşları, yaptıkları çalışmada yalnız ve gerilimli bireylerin de toplumsal medyayı etkin olarak kullandıklarını tespit ettiler. Vakitlerini öteki insanların gönderilerini paylaşarak ve yorum yaparak geçirenlerin, bilhassa pandemi süreci de eklenince, çok derecede gerilim altında oldukları yapılan araştırmayla doğrulandı.
İrtibat Usullerinin Gerilime Tesiri
Natalie Pennington hususla alakalı verdiği röportajda, Zoom üzerinden yapılan görüşmelerin kullanıcıları yormasının yanında, çevrimiçi toplantı sırasında ağır göz temasından ötürü oluşan gerilimin de aşikâr bir vakit sonra insan psikolojisini olumsuz etkilediğini söylüyor. Kullanıcılar her ne kadar bağlantının görüntü konferans teknolojileriyle uygun sürdürüldüğünü düşünse de, telefon görüşmeleri ruhsal açıdan insanı çok daha rahat ettirmekte. Bunun asıl nedeni ise sesli bağlantının sunduğu fizikî rahatlık olarak karşımıza çıkıyor. Çünkü telefonla yaptığınız standart bir aramada dış görünüşünüzü, görüntü konferansla katıldığınız bir toplantıdaymış kadar önemsemezsiniz. Haliyle sesli bağlantıda sarf ettiğiniz güç az ve odaklanmanız gereken bahis yalnızca görüşmede konuşulanlar oluyor.
Röportajın devamında toplumsal medyanın insan üzerindeki tesirini ele alan Natalie Pennington, pandemiden evvelki yaşantıda da bu platformları çok formda kullananların yalnızlık meseleleri yaşadığını belirtiyor. Fakat COVID-19 patlak verdiğinde ortaya çıkan toplumsal meseleler, toplumsal medya sayesinde geniş kitlelere yayıldığından ötürü çabucak herkes, gündemi takip etmek yahut irtibat kurmak için bu sitelerden daha fazla yararlanmaya başladı. Bu durum ruhsal manada mutsuzluk hissiyatının oluşmasına da yer hazırladı. Natalie Pennington, toplumsal medyanın 2 sene evvel yalnızca günlük rutinlerin paylaşıldığı ortam iken, günümüzde ülkeler içerisinde yaşanan meselelerin duyurulduğu bir ortama dönüşmesini pek iç açıcı bulmadığını söylüyor. Zira birden fazla yaş kümesinden her bireyin internet ortamındaki paylaşımlardan etkilendiği yadsınamaz bir gerçek.
Pekala irtibatın en eski dijital yollarından biri olan e-posta, kullanıcıların gerilim ve yalnızlık düzeyini nasıl etkilemiş olabilir? Human Communication & Technology mecmuasında yayınlanan makaleye nazaran, orta yaş ve üstü beşerler e-posta kullandıklarında kendilerini yalnız hissetmiyorlar. Lakin 29 yaşında yahut daha genç olanlar için e-posta, ileri düzey yalnızlıkla ve gerilimle ilişkilendirilmiş. Natalie Pennington bunun açıklamasını şu halde lisana getiriyor: “E-posta, 49 yaş üstü bireyler için internet irtibatına birinci giriş noktalarından biriydi ve o vakitler arkadaşlarınızla ilişki kurmanın tek yoluydu. Bu nedenle orta yaş kümesi e-posta kullanırken rahatlar. 29 yaş ve altı olanların ise ergenlik çağlarındayken cep telefonları vardı. E-postayı okulda yahut işte kullanım için resmi bir araç olarak gördüler, bağlantı aracı olarak değil.
Yapılan araştırmayı genel manada yine değerlendirirsek, pandemi sürecinde bağlantısı çok farklı metotlarla gerçekleştiriyoruz. Bunlar ortasında insanı en olumsuz etkileyen toplumsal medya. Mental açıdan en çok yoran ise görüntü konferans yazılımları. Muhakkak bir yaşa hitap eden irtibat prosedürü olarak e-posta kendini gösteriyor lakin genç kesitin pek de benimseyerek kullandığını söyleyemeyiz. Bahsettiklerimiz ortasında kullanıcıları yormayan ve gerilim düzeyini düşük tutan irtibat hali ise telefon görüşmeleri oldu. Bu araştırma hakkında siz neler düşünüyorsunuz?