Los Alamos Ulusal Laboratuvarı araştırmacıları tarafından dijital ikili evrakların genetik alfabeye dönüştürülmesini sağlayan ve DNA depolamasını gerçeğe bir adım daha yaklaştıran yeni bir teknoloji geliştirildi. Araştırmacılar, moleküler depolamaya yazarken kusur oranını en aza indiren ve muhtemel meseleleri düzeltmeyi kolaylaştıran yeni bir kodek oluşturmayı başarmış durumda.
Proje yöneticisi Latchesar Ionkov, “Yazılımımız, Adaptive DNA Storage Codec (ADS Kodeksi), bir bilgisayarın anladığı dataları biyolojinin anladığına çeviriyor.” diyor. Los Alamos grubu, daha geniş Moleküler Bilgi Depolama (MIST) programının bir da kesimi. Projenin acil gayesi, 1.000 dolardan daha düşük bir maliyetle 24 saat içinde 1 TB yazma ve 10 TB okuma kapasitesine sahip DNA depolama teknolojileri geliştirmek.
Tüm pürüzler aşıldığında DNA depolama büyük ölçüde bilgiyi düşük maliyetle depolamanın bir yolunu sağlayabilecek. Ayrıyeten, üretilen bilgi ölçüsü artmaya devam ettikçe teknolojinin önümüzdeki yıllarda hayati değer taşıyacağı düşünülüyor. Günümüzde arşivleme gayesiyle kullanılan teyp depolama ile karşılaştırıldığında DNA’nın çok daha ağır, çabuk bozulmayan ve bakım gerektirmeyen yapısı öne çıkıyor.
Bir öteki Los Alamos araştırmacısı Bradley Settlemyer ise, “DNA depolama, arşiv depolaması hakkındaki fikirlerinizi bozabilir, zira bilgi saklama çok uzun ve data yoğunluğu çok yüksek. Dönümler ve hektarlarca data merkezi yerine tüm YouTube’u buzdolabınızda saklayabilirsiniz.” tabirlerini kullanıyor.
Los Alamos grubu, ikili 0’ları ve 1’leri dört harfli (A, C, G ve T) genetik alfabesine çevirme ve kodlama ve kod çözme sürecine odaklanıyor. ADS Kodeksi, bir DNA dizisini oluşturan harf dizilerine ek pahalar eklendiğinde yahut kazara silindiğinde ortaya çıkan doğal yanılgılarla gayret etmek için tasarlanmış. Bu bilgiler tekrar ikiliye dönüştürüldüğünde, kodek anormallikleri denetim ediyor ve şayet biri tespit edilirse, datalar doğrulanana kadar zincirden harfleri ekleniyor ve kaldırılıyor.
ADS Kodeksi 1.0 sürümü son halini almış durumda ve yakında MIST projesinin öteki üyeleri tarafından inşa edilen sistemlerin performansını kıymetlendirmek için kullanılacak.
Daha evvel araştırmacılar bir DNA alternatifi olarak küçük moleküller üzerine data depolamayı da başarmıştı.